Op donderdag 9 juli overleed in het ziekenhuis van Pelt, pater Michel Grobben, 82 jaar, waarvan 55 jaar werkzaam in Venezuela, Caracas.

Hij was missionaris in een van de gevaarlijkste sloppenwijken maar het gevaar schrok hem niet af; zijn woorden: “als wij niet meemaken wat de mensen hier beleven, zullen we hen nooit begrijpen”. 

Als student trok Michel naar Bogota in Colombia om Spaans te leren. Hij werd tot priester gewijd in 1964 en vertrok toen naar Caracas, de hoofdstad van Venezuela. In het begin woonde hij boven een lagere school, maar hij wou tussen de mensen wonen en verhuisde dus naar een van de grootste sloppenwijken van Catia waar hij heel veel oog had voor de armoede. Hij vervoerde mensen naar het ziekenhuis als een soort ambulancedienst. Jaren later kocht hij een huis waarin hij een klein hospitaal met een apotheek inrichtte. Daarnaast bouwde hij een ontmoetingscentrum uit, waarin mensen konden vergaderen met de politie. In die sloppenwijken was het immers levensgevaarlijk.

Dagelijks werden mensen doodgeschoten en liepen de spanningen hoog op. Ook de paters werden zelf overvallen en bestolen. Kritiek uiten op de Venezolaanse regering deed hij enkel in België; nooit in Venezuela zelf uit vrees om uit het land gezet te worden. Dan zou hij zijn werk voor de mensen niet kunnen voortzetten.

Hij was ook gedurende vele jaren één van onze verantwoordelijke tussenpersonen van onze actie “financiële kinderadoptie”. Vele gezinnen heeft hij via deze weg geholpen; zodat zij een betere toekomst konden opbouwen. 

Toen hij in oktober 2019 omwille van gezondheidsredenen ‘voorgoed’ naar huis kwam, had hij ervoor gezorgd dat zijn initiatieven zonder hem verder kunnen blijven bestaan. De organisaties zijn overgedragen aan de Salvatoriaanse Venezolanen en de lokale bevolking.

Hij overleed op 9 juli en werd begraven op het kloosterkerkhof in Hamont (België).

maandag 3 augustus 2020